بخشی ها پادشاه شادی ها

 ترکمن سسی - امان محمد خوجملی در بخش دیگری از یادداشت های خود از چادرهای فرهنگی ادبی آق توقای، از بخشی ها و صالح تکه نوشت.

بخشی صالخ (صالح) تکه از خوانندگان قدیمی و دوست داشتنی صحرای ماست. ساکن خیابان سعدی شمالی (تکه محله) گنبد متولد 1346 و 56 ساله فرزند خدای نظر. او دو برادر بزرگتر از خود هم دارد بنامهای طاهیر(طاهر) و بای محمد( بایلی). طاهیر سازنده و بایلی هم مثل صالخ خواننده است. فامیلی اصلی خانواده آنها آشتا می باشد. دایی اینها اراز محمد تکه(آتابای) هم خواننده بود است.

  هنوز از نزدیک با او هم صحبت و هم کلام نشدم.

ولی از نگاه دور مظلومیت و ملایمت و نرمی و لطافت را می توان در جودش دید. مانند یک کودک کم حرف و سر به زیر به نظر می آید. حقیقتش خصوصیات شخصی و اخلاقیات او را از احدی نپرسیدم. فقط استنباطم را از نگاه دور می نویسم. من عموماً بخشی ها را زیبا می بینم و نسبت به آنها همیشه حُسن ظن دارم. می توانم به ضرس قاطع بگویم از هیچ بخشی و سازنده و شاعر بدم نمی آید. برادر بزرگتر او بایلی را در عمرم فقط دو بار دیدم. آخرینش در مراسم نورمحمد عندلیب در گنبد بود. رفتم با او احوال پرسی کردم با اینکه گرد پیری بر سر و صورتش نشسته ولی هنوز طراوت و زیبایی خویش را حفظ کرده است. طاهیر را هنوز ندیدم. اصولاً تکه ها یکی از طایفه های ترکمن است که در حفظ هویت و فرهنگ و هنر و اصالت ترکمنها کوشش و تلاش وافری دارند.

صالخ هواداران پر و پا قرصی دارد. هوادارانش او را نه به خاطر هنر و آوازش، بلکه به خاطر خودش و جثه لاغر و ساده اش دوست دارند. چهره اش هم حقیقتاً دوست داشتنی است. در آق توقای به ندرت دیدم کسی به بخشی پول بدهند شاید هم باشد ندیده باشم . اما در مورد صالخ تکه قضیه بر عکس است دو بار دیدم هوادارانش او را پول باران کردند. در چادر گنبد دو ترانه خواند هوادارانش هم پارسال و هم امسال حدود سیصد هزار تومان به دو ترانه او پول دادند.

این مردمی بودن هنرمند را نشان می دهد. گرچه هنرمند در آغاز با هنرش شناخته می شود. وقتی هنر نهادینه شود خودِ هنرمند جای هنر می نشیند و محبوبیت  و شهرت پیدا می کند. در چشم هوادارانش عزیز می شود. من شنیده ام دوستدارانش بدون آواز هم برایش پول می دهند. امیدوارم صالخ تکه عمر بلندی داشته باشد و صحرای زیبای ما را با آوازهای روح نوازش سالهای سال مزیّن نمایند.

نوشتن دیدگاه