ترکمن سسی-چابکسوار گمیشانی با بیش از 30 سال سابقه زندگی درکنار اسب ها و کورسهای اسب دوانی از تلخ و شیرینهای کار خود می گوید.
به گزارش خبرنگار ترکمن سسی به نقل از ساحل گمیشان، مسابقات اسب دوانی یکی از شاخصه های استان گلستان و خصوصا منطقه ترکمن صحرا است و زندگی و فرهنگ ترکمن با اسب عجین شده است .
به سراغ سلیمان ارازی چابکسوار 46 ساله گمیشانی رفتیم که از نوجوانی وقتی هنوز 14 - 15 سال هم نداشت به خاط عشق به اسب و اسب دوانی به سراغ حرفه چابکسواری می رود و بیش از 30 سال در این رشته فعالیت دارد تا از دنیای اسب و چابکسواری بیشتر بدانیم .
ارازی چابکسوار به همراه یوسف کلته پرورش دهنده اسب در جنوب گمیش تپه در فضایی باز و بیابانی در گرمای طاقت فرسا ،در حال حاضر هفت اسب مسابقه با نامهای ( لی لی ناز، ارکان، اسکاج، قره تای ، مارال لی) نگهداری می کنند .
ارازی هر روز صبح زود تا قبل از سپده دم و عصرها که هوا خنک تر می شود تا غروب خورشید اسب ها را می تازاند و برای مسابقات آماده می کند.
از درآمد چابکسوار گمیشانی پرسیدیم آهی کشید و گفت:معمولا صاحبان اسب مبلغی را در ازای نگهداری و پرورش اسب ها به ما می دهند ولی از جای خاصی حمایتی نداریم.
وی ادامه داد: باورتان نمی شود من درآمدم ماهی فقط 500 هزار تومان است وتحت پوشش هیچ بیمه ای هم نیستم ، فدراسیون آنهم فقط در زمان مسابقات ما را بیمه می کند من اول به عشق اسب و بعد به دلیل اینکه همه عمر را با اسب گذراندم وحرفه دیگری بلد نیستم در این کار مانده ام در واقع چاره ای ندارم .
ارازی در مورد میزان جایزه مسابقات اسب دوانی می گوید بر حسب نوع اسب که ضعیف است یا قوی و چند ساله است میزان جایزه ها متفاوت است ، اسب های ما اگر برنده شوند جایزه بین 3 و 4 و حداکثر شش میلیون تومانی دارند که این جایزه بین صاحب اسب و پرورش دهنده آن تقسیم می شود چابکسوار حق الزحمه تازاندن اسب را فقط میگیرد.
به چابکسوار پیشکسوت گمیشانی گفتیم،ما شنیده ایم اسب ها احساس دارند و حیوانات عاطفی هستند آیا این حرف صحت دارد؟
ارازی با بیان خاطره ای به سوال ما اینطور پاسخ داد: درست و نادرست و بد و خوب در همه حرفه ها وجود دارد، چابکسواری هم از این قاعده جدا نیست ..
در یکی از مسابقات که من به دلایلی آمادگی مسابقه دادن نداشتم قویترین اسبمان که به آن امید زیادی داشتیم را به یک چابکسوار دیگر دادیم، متاسفانه با صاحب اسب دیگری تبانی کرده بود جوری اسب را کنترل کند و مسابقه بدهد که ببازد تا سود مسابقه و افتخار آن برای صاحب اسب رقیب شود...
بعد از پایان مسابقه اسب ما آنچنان عصبی وناراحت شده بود که هیچ کس نمی توانست به او نزدیک شود و به کسی اجازه نمی داد به طرفش برود فقط من که شب و روزم را با او گذرانده بودم و از دستم غذا خورده بود توانستم آرامش کنم.
من آن روز اشک ریختن اسب را با چشمانم دیدم.
ارازی می گوید اگر کسی بخواهد چابکسوار شود کلاس رفتن و هزینه مالی نمی خواهد می تواند بیاید و در نگهداری اسب ها به ما کمک کند و در کنار کار کم کم اسب سوار شود و عملی آموزش ببیند.
اسب ها هم برای آموزش دیدن ابتدا باید به طناب مخصوص عات کنند و معمولا تا دوماه فقط تند رفتن در کنار ساحل را تمرین می کنند و کم کم برای تاختن و مسابقات آماده می شوند.
دوست و همدم همیشگی اسب ها در پایان گفت ، بعد 30 سال ورزش و تازاندن حالا مشکل قلبی دارم و نه بیمه ای دارم و نه بازنشستگی و نمی توانم مثل قبل در مسابقات شرکت کنم ، از فدراسیون اسب دوانی ودولت انتظار حمایت دارم اگرمی خواهند این ورزش بومی پیشرفت کندبه ما کمک کنند.
دیدگاه‌ها
چرا اسم واقعی اونو نمی نویسین
از ماست که بر ماست