نویسنده کتاب «گرگ ها می آیند»: هر نویسنده ای می تواند قهرمان داستان خودش باشد

ترکمن سسی - کتاب « گرگ ها می آیند » در ۲۲۸ صفحه و در قطع رقعی در سال ۱۴۰۱ توسط انتشارات نوروزی  به چاپ رسید. در ادامه گفتگویی با نویسنده «گرگ ها می آیند» داشتیم که باهم می خوانیم.

اشاره:  داستان «گرگ ها می آیند» به «قلم محمد جاویدان» روایتی است جالب و خواندنی از نبرد ها و جنگاوری قبایلی که برای حفظ کیان، عزت و آبروی خود باهم متحد می شوند تا با دشمن بی رحمی که لقب گرگ ها را یدک می کشد، مبارزه کنند.
به گفته وی بدون علاقه حس و انگیزه برای نوشتن بوجود نمی آید، پس در ابتدا علاقه شدید خودم به این سبک بود که به نوشتن داستانی حماسی روی آوردم. حس میکنم در زمانی هستیم که هر کس نیاز دارد در وجود خود قهرمانی را بیابد. محمد جاویدان این قصه منظوم را به زبانی شیرین و جذاب روایت می کند و مخاطب ناخوداگاه به خواندن ادامه داستان ترغیب می شود.
*  معرفی کوتاه از خودتان داشته باشید برای مخاطبین.
محمد جاویدان هستم، 34 ساله اهل گرگان دارای مدرک تحصیلی ارشد روانشناسی. از کودکی علاقه زیادی به نویسندگی داشتم و فعالیت اصلی اینجانب در زمینه شعر و ترانه سرایی بوده است.
* چه شد که به نویسندگی روی آوردید ؟
با افزایش سن و مطالعه ی رمان های نویسندگانی چون جعفر شهری و محمود دولت آبادی به نویسندگی علاقه مند شدم و با تجربه ای که از کودکی در زمینه ی شعر سرودن داشتم سعی کردم با تلفیق شعر و نویسندگی رمان سبک خودم را برای بیان نظرات و احساساتم داشته باشم .
* چطور شد فضای حماسی را برای داستان در نظر گرفتید ؟
بدون علاقه حس و انگیزه برای نوشتن بوجود نمی آید ، پس در ابتدا علاقه شدید خودم به این سبک بود که به نوشتن داستانی حماسی روی آوردم . حس میکنم در زمانی هستیم که هر کس نیاز دارد در وجود خود قهرمانی را بیابد ، شاید با مطالعه این کتاب آن بخش از وجود خواننده تحریک شود .
* چرا زبان شعر گونه را برای بیان داستان انتخاب کردید ؟
ما ایرانی ها با شعر خو گرفته ایم، دیده ام کسانی که شاید حتی سوادی آنچنان ندارند اما شعر هایی با مضامینی گوناگون را از بر هستند و کامل و درست میخوانند. در مراسم ما ایرانی ها مثل شب یلدا، عید نوروز و غیره شعر خوانی رواج دارد و حس کردم با این سبک مخاطبین بیشتری را جذب میکنم هر چند که در داستان نویسی توصیف و تصویر پردازی بیشتری نیاز است نسبت به شعر سرایی و این مرحله ی سختی از کار من بود که یک خط داستانی بلند را با وزن و قافیه و ردیف بیان کنم .
*آیا این کتاب متناسب با شرایط تاریخی خاصی نوشته شده است؟ یا به مردم و قبایل خاصی اشاره دارد ؟
در ابتدای کتاب این مورد را توضیح داده ام که فضای داستان در یک لازمان و لامکان رخ میدهد و منباب همین موضوع در ابتدای کتاب فصلی بلند به عنوان آنایی را بیان کردم، در این فصل توصیفی کامل از موقعیت جغرافیایی، پوشش، ساختار ساختمان ها و تمام این موارد بیان شده است .
* امروزه قهرمان های داستان های حماسی از شخصیت رستم گونه فاصله میگیرد و بیانی اجتماعی پیدا میکنند شما این را میپسندید ؟
از نظر بنده حفظ سنت ها و چهار چوب ذهنی گذشتگان بسیار مهم است اما اگر بیان ساده تر باعث علاقه ی بیشتر نسل جدید بر موضوعات گذشته و آشنایی بیشتر آنها با سرفصل های پیشین باشد یا به نوعی باعث جذب آنها به مطالعه ، شناخت و درک بیشتر از فرهنگ ایرانی فارسی ما باشد نه تنها جای ایراد ندارد بلکه آن را خوب هم میدانم.
* در این داستان چه چیز باعث پیروزی قهرمان داستان (کیارام) می شود ؟
کیارام فاقد هرگونه قدرت ماورائی و جادویی است و تنها نقطه ی قوت او قدرت تفکر و پیروی از ندای درونی خویش است که در کنار آن شخصیت پر قدرت و قدرت کلام وی باعث همراهی مردم با او و شکل گیری نیروی جمعی میشود .
* چه چیزی انگیزه بخش شما برای نگارش کتاب است ؟
تشویقی که از سمت خانواده و دوستان بعد از خواندن قسمت کوتاهی از متن اولیه نسبت به من داشتند باعث این شد که با انرژی بیشتری ادامه دهم.
*شیوه کارتان به چه شکلی است؟ آیا هر روز مینویسید یا منتظر الهام میمانید ؟
تصویری که در ذهن من می آید ممکن است در هر زمان از شبانه روز باشد، شاید از دیدن و یا شنیدن اتفاقی خط داستانی من کمتر یا بیشتر شود که من بلافاصله یادداشت می کنم تا در زمانی که وقت و تمرکز بیشتری دارم از همان یادداشت ها استفاده کنم و بال و پر دهم و با نظمی بهتر جملات را کنار هم قرار دهم.
* به نظر شما بین یک نویسنده و فردی عادی چه تفاوت هایی وجود دارد ؟
در ابتدای امر که نویسنده هم فردی است عادی اما با توجه به تجربه و تکنیک های بیان ، خیال پردازی و دیگر فنون میتواند بیانی متفاوت از یک موضوع به تصویر بکشد و تاثیر عمیق تری بر مخاطب گذارد
* می توانید جایی را که در آن مینویسید توصیف کنید ؟
در اتاقی شاید شلوغ ولی با نظمی خاص در آن بهم ریختگی، تنها، معمولا شب ها با نوری متوسط و سکوتی که در آن با چشمان باز و حواسی جمع بتوان تصویری را دید که در آن اتاق وجود ندارد .
* در پایان اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید .
متاسفانه برای نویسندگانی که در ژانر های این چنین و مخصوصا علمی و تخیلی داستان سرایی میکنند حمایتی وجود ندارد و حتی جشنواره ای نیست جز یک مورد ، بیشتر جشنواره ها یک تم و موضوعی خاص را دنبال میکنند که باعث می شود نویسندگان برای دیده شدن، شنیده شدن و شاید حضور داشتن در این حوزه بر روی موضوعی تمرکز کنند که شاید آن را با تمام احساس درک نمیکنند و در فضایی جدای آن علاقه شاید تا حدودی به اجبار فعالیت میکنند که ناشر را راضی نگه دارند، هر چند بسیاری از این آثار به دلیل تبحر نویسنده از نظر تکنیک بی اشکال هستند اما آن روحی که می بایست را ندارند.

گفتگو از: بلقیس کردبچه                                                                            

نوشتن دیدگاه