ترکمن سسی : فرحان اسماعیلی - یکی از مهم ترین مولفه های هر اجتماع انسانی، هویت است. هویت مجموعه ویژگی های بنیادین فرهنگی، اجتماعی، فلسفی و تاریخی مشترک هر اجتماعی است که یگانگی و تمایز اعضای آن را از سایر گروه ها بیان کرده و بر ماهیت و ذات گروه معنا می بخشد.
از نظر آدام کردل هویت شامل دو مولفه است؛ هویت مبتنی بر تعلق و هویت مبتنی بر آگاهی. هویت - تعلق اشاره به مواردی دارد که فرد به آن تعلق دارد و یا آنرا متعلق به خود می داند و می تواند در محدوده این موضوعات لایه ای هویتی برای خود بسازد که بدون آن آسیب پذیر خواهد بود. این شکل هویت، بنیان انسجام بخش و امنیت ساز انسانی است که ریشه در تاریخ فرد داشته و اگر در معرض تهدید قرار بگیرد، فرد به شدت واکنش نشان می دهد. شکل گیری هویت - تعلق مبنی بر بعد دیگری است که آن هویت - آگاهی می باشد و حاصل تفکر فرد در خود و ناشی از فهم تصویرهای نهادینه شده در «خود» است.
عدم آگاهی از هویت منجر به شکل گیری حس تعلق نداشتن و پوچی در فرد می شود و این فرد ممکن است در چالش یافتن حس تعلق و پیدا کردن خود، هویت های منفی مانند شخصیت ضد اجتماعی، قانون شکن، اعتیاد و غیره را انتخاب کند تا احساس وجود کرده و از بی معنایی درآید.
بارزترین شاخصه هویت هر قومیتی نیز زبان می باشد و این زبان است که بیشترین شناخت و آگاهی نسبت به هویتی خاص را بوجود می آورد. به بیانی دیگر زبان، نماد هویت است و عمده ترین سطحی است که هویت ها در آن تعریف می شوند.
اطلاع نداشتن از زبان مادری و گنجینه های ادبی آن باعث نابودی آن می شود و در پی این اتفاق، حس تعلق به فرهنگ بومی و شخصیت منحصر بفرد قومی روز به روز کم رنگ تر می شود تا جایی که دیگر افراد به زبان، فرهنگ و تاریخ خود اهمیتی قائل نمی شوند و حتی دانستن آن را بی فایده می دانند. اینگونه است که آداب و رسوم خود را مایه خجالت و فرهنگ بیگانه را برتر می پندارند و در نتیجه این خلا هویتی و خودتحقیری، رسانه های قدرتمند بیگانه اهداف خود را در افکار نسل جدید القا می کنند و باعث نابودی پشتوانه فرهنگی کشور می شوند و جامعه ای که هویت نداشته باشد چیزی برای عرضه نخواهد داشت.
در نسل جوان خود چند نفر را می شناسیم که از ادبیات، تاریخ و اساطیر بومی منطقه خود آگاهی داشته باشند و یا حتی بتوانند چند بیتی از اشعار شعرای نامی خود را بدون غلط بخوانند؟ گاهی درون یک واژه، دریایی از مفاهیم، باورها و تاریخ یک قوم نهفته است که با فراموشی آن بخشی از گنجینه فرهنگ آن قوم میمرد. این مقوله معضل بزرگی است که اقوام کشور و گنجینه زبانی و هویتی ایران زمین را تهدید می کند.
در راستای بند پانزدهم قانون اساسی و جلوگیری از این تهدید فرهنگی، طرح "تدریس زبان‌های محلی و قومی در مدارس" در کمیسیون آموزش مجلس به تصویب رسیده است تا قدمی بزرگ برای حفظ و نگهداری میراث فرهنگی کشور باشد و نسل آینده با دانستن هویت خود و افتخار به آن برای ماندگاری زیان و ادبیات بومی تلاش کند.
فرحان اسماعیلی، دانشجوی ارشد علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه تهران
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.