ترکمن سسی -عبدالمناف آق ارکاکلی :شخصیت های برجسته هر جامعه ای در برهه های حساس اجتماعی و سیاسی زمانی که فضای جامعه ملتهب می باشد می توانند به طرق مختلف کمک حال جامعه خویش باشند.
در هر جامعه شخصیت سازی سیاسی،اجتماعی،فرهنگی و امنیتی بنا به شرایط حاکم شکل می گیرد.شخصیت اجتماعی یک فرد می تواند در سیطره محدودیت های اجتماعی چون قومیت،طایفه،مذهب،نژاد و اقلیت های مختلف باشد که در این صورت شخصیت سازی برای جامعه امری مهم و حیاتی است .چرا که این شخصیت ها که وجهه خویش را از مردم به صحیح یا غلط می گیرند به عنوان نخبه های جامعه می توانند مطالبات قوم خویش را از سران حکومت در خواست کنند،به تعبیر دیگر نمایندگان قوم خویش هستند.
اگر شخصیت های یک جامعه متعهد به آن جامعه باشند و احساس تعلق خاطر به جامعه و مردم خویش کنند می توانند گره گشای بسیاری از مشکلات و دغدغه های مردم خویش باشند.
شخصیت سازی در ترکمن صحرا را باید از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار داد چرا که این منطقه به دلیل ترکیب قومی و مذهبی خویش، از اقلیت های مورد تایید قانون اساسی و مورد احترام نظام اسلامی کشور است و مردم آن چون سایر اقوام ایرانی دغدغه های خاص خویش را به صحیح یا غلط دارند.
شخصیت سازی در میان مردم ترکمن صحرا اصولا تابع شرایط خاصی چون طایفه بزرگ،مورد تایید برخی علما و فعال بودن،تحصیلات آکادمیک ،خوش رویی با مردم منطقه و نظایر این موارد است.البته بنظر می رسد بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فعالان منطقه ترکمن صحرا شخصیت های کمی تربیت کرده اند که بیشتر این شخصیت های اندک دردی از ترکمنها دوا نکردند و در اکثر موارد در فکر منافع خود و نزدیکان خویش بوده اند.
از نظریاتی که میان فعالان اجتماعی منطقه بر روی آن تاکید بسیار می شود مبحث آرای بالا در انتخابات مختلف برای شخصیت سازی است که این نظریه نیز با ایراداتی مواجه است.البته نباید از ذکر این موضوع غافل ماند که هدف برخی افراد از کاندیداتوری مجلس شورای اسلامی چیزی جز تصاحب پست های دولتی نیست.به عبارتی برخی ها آرای زیاد را برای کسب پست و مقامی از طریق لابی گری نزد نظام علم می کنند.
سوالی که پیش می آید بیان این نکته است که آرای بالا می تواند باعث شخصیت سازی شود؟ قطعا خیر.
چرا که فاکتورهای زیاد دیگری چون تسلط به قوانین کشور و نظریات اندیشمندان سیاسی،فن دیپلماسی سیاسی و سخنوری،قدرت لابی گری در این امر مهم است.سابقه نیز نشان داده است که بازندگان انتخابات مختلف ولو با آرای بالا در منطقه ترکمن صحرا به عنوان فعالان منطقه شناخته می شوند و نمی توان به آنان از منظر شخصیت های تاثیر گذار منطقه نزد سران نظام نگاه کرد.زمانی که نمایندگان سابق ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی نتوانستند کاری برای منطقه انجام دهند نمی توان از دیگران انتظاری داشت.
شخصیت های فرهنگی ترکمن صحرا انسان هایی هستند که تواضع و فروتنی آنان در رفتار اجتماعی آنها عیان است و اصولا از اقشار فرودست جامعه برمی خیزند.فعالان انتخاباتی واقعی و یاشولی ها نیز حالتی مشابه فعالان فرهنگی دارند و مردم نیز با توجه به اینکه سالهاست با این افراد آشنا هستند
رزومه خوبی از این افراد در خاطره ی خویش دارند.
سوال مهمی که در این زمینه به ذهن متبادرمی شود بیان این نکته است که چرا در هر نقطه ترکمن صحرا عده ای انگشت شمار به خویش و دوستان نزدیک خود با لابری گری مطبوعاتی و مافیای نویسندگی وجهه کاذب بخشیده اند؟
چرا این افراد قیم وارانه برای ترکمنها سخن می گویند؟و خویشتن را از شخصیت های برجسته ترکمن صحرا معرفی می کنند؟در حالی که وجهه ای نزد مردم ندارند.
با ریش سفیدان ترکمن و دانشجویان این قوم که هم صحبت می شویم می توانیم به قناعت طبع و صبوری این قوم دست یابیم. به قول یکی از فعالان قدیمی ترکمن کسی از ما حوصله درگیری با مافیای نویسندگی و یاشولی گری را ندارد.ما می دانیم خیلی ها برای چه فعالیت می کنند،سخن می گویند و می نویسند اما چاره ای جز اینکه بگوییم خداوند آنهارا هدایت کند نداریم،سخن حق در گوش خیلی ها فرو نمی رود.
در میان این قوم نجیب افرادی خود معرف تحت لوای شخصیت های اجتماعی،سیاسی،فرهنگی و انتخاباتی به دنبال اهداف خویش می گردند و نام ترکمن ابزاری برای آنان می باشد که گاو پیشانی سفید نزد ترکمنها و نظام هستند.
این افراد همان هایی هستند که بنام فعالیت برای ترکمنها ریشه به تیشه نیروهای متعهد ترکمن در انتصابات زدند و دست آخر چیزی عاید آنها نشد.این افراد همان هایی هستند که برای فریب مردم شریف و سرکیسه کردن کاندیداهای مجلس دست به هرکاری می زنند.بی شک مافیای یاشولی گری و نویسندگی تاثیری در شخصیت سازی ندارند چرا که اگر خود صاحب وجهه بودند بی شک کاندیدای انتخابات مختلف می شدند.
دیدگاه‌ها