نور، صدا، اقتصاد سینما!

ترکمن سسی - وحید حاج سعیدی روزنامه نگار گلستانی در یادداشتی نوشت: توسعه چشمگیر فناوری و ابداعات و اختراعات نوین نظیر هوش مصنوعی، اینترنت اشیا، ربات های انسان نما و ... آینده بسیاری مشاغل را با تهدیدات جدی مواجه ساخته است. هر چند تا امروز هم بسیاری از مشاغل به خاطره ها پیوسته اند و آثار آنها را باید در کتاب ها و موزه ها جست!

البته توسعه فناوری همانگونه که بسیاری از شغل‌ها را از بین می‌برد باعث به وجود آمدن شغل های جدید خواهدشد.
با این وجود نباید از فرصت های موجود به بهانه کم رنگ شدن یا کاهش استقبال مردم غافل شد. یکی از صنایعی که در دنیا نه تنها با توسعه فناوری به حاشیه رانده نشد و از قضا پیشرفت هم داشت، صنعت سینما است.
سرگرمی و تفریح، تجربه احساسات، ابزاری برای بیان فرهنگ، حفظ و باز تعریف وقایع تاریخی، حفظ یا ایجاد هویت فرهنگی، آموزش و آگاهی‌بخشی، ایجاد اشتغال و کمک به توسعه پایدار از جمله دلایلی است سینما در دنیا با حمایت های جدی دولتی و مردم مواجه است. اما در کشور ما با وجود نیاز به صنعتی نظیر سینما برای تقویت آموزه های فرهنگی و اجتماعی و کمک به ساختارهای اقتصاد، سینما در محاقی خودساخته فرورفته است و در عمل از سبد فرهنگی خانوارها حذف شده است.
سال ها قبل مردم برای تماشای فیلم در سینما ها گاهاً ساعت ها در صف های طولانی منتظر می مانند. اما امروز به دلایل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی مردم، تغییر ذائقه تفریحی مردم، وجود تفریحات موازی و در نهایت نبود فیلم های مناسب و مخاطب محور، مردم با سینما ها قهر کرده اند.
در ادامه هم با ساخت سینمای خانگی در منازل که ابعاد برخی از آنها تقریباً صد برابر تلویزیونهای 14 اینچ قدیمی هستند و آب بستن به فیلم ها، صنعت سینما، گیشه و ذائقه مخاطب را توامان با خاک یکسان کردیم و اراده ای هم برای بازگرداندن آب رفته به جوی نداریم.
روزگاری با پخش بخشی از هنرنمایی های جمشید هاشم پور، فرامرز قریبیان، بیژن امکانیان و ... در قالب تیزرهای تبلیغاتی فیلم هایی سینمایی ها که از تلویزیون پخش می شد، سینماها مملو از تماشاگر می شدند. اما امروز اگر برای مخاطبان سرویس تلفنی هم بفرستیم حاضر به تکان خوردن از جایشان نیستند!
تقویت اقتصاد سینما نیازمند یک بازتعریف و رویکرد جامع و چندجانبه است که با سرمایه گذاری ها و سیاست‌گذاری‌های فرهنگی، اجتماعی ، اقتصادی و فنی آغاز می شود و به تغییر ذائقه در مخاطبان به ویژه جوانان و نوجوانان و آشتی با سینما ختم می‌شود.
شاید بهبود کیفیت فیلم‌ها و محتوای هنری، بازاریابی و تبلیغات مؤثر ، توسعه زیرساخت‌ها، تجهیز سینماها، برگزاری جشنواره‌های فیلم و اکران‌های ویژه در جذب مخاطبان این هنر بی نظیر موثر باشند.
فراموش نکنیم سینما مقصد نیست. مسیری اجتماعی و هویت ساز است که نقشی کلیدی در رسیدن جامعه به مقصد ایفا می کند. موفقیت صنعت سینما به همکاری نزدیک میان دولت، بخش خصوصی، هنرمندان، و مخاطبان بستگی دارد. با اجرای ترکیبی راهکارهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی و توجه به نیازهای روز مخاطب، می‌توان صنعت سینما را به سطحی بالاتر ارتقا داد که علاوه بر مرتفع ساختن نیاز های اجتماعی و فرهنگی جامعه، اقتصاد را هم تا بخش قابل توجهی متحول کند. توجه به ظرفیت های فرهنگی را از یاد نبریم.

نوشتن دیدگاه