ترکمن سسی – وحید حاج سعیدی - اثرات مثبت و امید بخش شادی و نشاط در جامعه بی شمارند تا جایی که علاوه بر درمان بیماری های روحی، بسیاری پزشکان داشتن روحیه و نشاط را در مقابله با بیماریهای جسمی نیز موثر می دانند.
قدما نیز در تائید این مطلب معتقد بودند که « خنده بر هر درد بی درمان دواست» و این موضوع در سنگ نوشته ها و دست نوشته های گذشتگان به وضوح دیده می شود و می توان ادعا کرد شادی مفهومی است که از دیرباز در فرهنگ ایرانیان جایگاه ویژه‌ای داشته و به آن اهمیت بسیار می دادند.
با این حال باید پذیرفت در جامعه امروز به دلایل متعدد اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و ... شور و نشاط و سرزندگی در ادبیات و جامعه توامان رنگ باخته اند تا جایی که یکی از هنرمندان با طعنه به این موضوع اشاره کرده که در جامعه کنونی تنها افرادی که کامپوزیت کرده اند، لبخند بر لب دارند! ریشه یابی این معضل آشکار نیز نیاز به کار کارشناسی و بررسی های دقیق دارد.
به عنوان مثال هر چه به شعر شاعران معاصر نزدیکتر می‌شویم، در می یابیم به علت مشکلات عدیده جوامع و تغییرات ملموس اجتماعی، موضوعات ادبی بیشتر با رویکرد غم و اندوه جلوه می کنند. با این حال باید پذیرفت رسانه ها اعم از صوتی و تصویری و مکتوب جایگاه قابل اعتنایی در تزریق روحیه شادی و نشاط در جامعه دارند و در این بین رسانه های مکتوب به عنوان آوانگارد یا پیشرو سهمی عظیم در این رسالت رسانه ای دارند. چرا که رسانه های مکتوب فصل الخطاب رسانه ها محسوب می شوند و از جمیع جهات دارای وجاهت و اعتماد ویژه ای هستند و هر مطلبی که در یک رسانه مکتوب منتشر می شود، برگی به تاریخ آن کشور الحاق می شود.
البته ذائقه رسانه ای مردم در سال های اخیر به دلایل مختلف تکنولوژیکی تغییر کرده و مردم کمتر به روزنامه و جراید مکتوب گرایش دارند، با این حال نباید از نقش حیاتی رسانه ها در امورات مختلف به ویژه در تزریق روحیه نشاط و شادی غافل شد.
روزگاری غنای مطبوعات بر پایۀ طنز های انتقادی و سیاسی استوار بود و به همین دلیل نام هایی چون نسیم شمال، گل آقا ، توفیق و ... در حافظه تاریخی مردم جایگاه و پایگاه رفیع تری به نسبت سایر نشریات دارند. اما امروزه این سستی و نخوت حتی در مطبوعات نیز نفوذ کرده اند و برخی سردبیران به ویژه سردبیران نشریات کشوری حتی برای پر کردن صفحات نشریه نیز حاضر به استفاده از مطالب طنز نیستند و نگاه مسموم گیشه پسند و ویترینی هم به مقوله طنز ندارند! در صورتی که قدرتمندی طنز در کاستن آلام و تلخی واقعیت های موجود بی نظیر است و می توان به جای فرار از تلخی ها و سیاهی های جامعه، از پنجره روشن طنز، آنها را واکاوید و برای مرتفع ساختن شان برنامه ریزی و تلاش کرد.
در این رهگذر استفاده از نظرات، تجارب و داشته های صاحب نظران این حوزه و اساتیدی چون رضا رفیع، رویا صدر، شهرام جوادی نژاد، شهرام شهیدی و ... امری واجب و حیاتی است تا بازیابی جایگاه طنز و جانمایی «طنز در نشریات مکتوب» به صورت جدی دنبال شود.
امید که روزی زحمات اساتید و استخوان خرد کرده های این حوزه و تلاش های بزرگانی که اکنون روی در نقاب خاک کشیده اند، به بار بنشیند و شاهد اعتلای مجدد طنز به ویژه در نشریات مکتوب باشیم. شاید گردآوری و انتشار روزانه طنز های اندک منتشر شده در نشریات در یک سایت یا یک برنامه تلویزیونی روزانه با عنوان «نگاهی به طنز در مطبوعات امروز» بتواند در بازگرداندن آب رفته به جوی موثر باشد.
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.