عبدالمناف آق ارکاکلی:فعالان سیاسی،اجتماعی و مدنی در جهان امروزی با توجه به شرایط حاکم بر حکومت و نظام،قانون،باورهای مذهبی و عرف موجود در جامعه خویش به فعالیت می پردازند.
این فعالیت ها اگر داخل در چارچوب های موجود باشند باعث رشد و ترقی جامعه خواهند شد،هر حکومتی نیز با توجه به شرایط فوق الذکر برخی قوانین را نسبت به فعالیت های سیاسی،اجتماعی و مدنی اعمال می کند که بیشتر تحت عنوان محدودیت نزد فعالان و سیاست مدارها تفسیر می شود،حال آنکه هر نظامی برای حفظ خویش باید ارزش های جامعه را در نظر بگیرد و مقابل ضد ارزش ها ایستادگی کند.
جامعه ی ترکمن صحرا از اول انقلاب اسلامی ایران تا به عصر حاضر اتفاقات سیاسی و اجتماعی بی شماری به چشم دیده است،بسیاری از این رخدادها برای جامعه ترکمن سبب خیر و برخی دیگر باعث هزینه تراشی برای این قوم قانع شده است.
ترکمنها با توجه به اینکه یکی از اقلیت ها به شمار می روند باید از امتیازاتی که قانون اساسی برای آنها در نظر گرفته برای مطالبات خویش در کنار دوستی با دیگر اقوام بهترین استفاده را داشته باشند و نقش فعالان سیاسی،اجتماعی و فرهنگی در این عرصه غیر قابل انکار است.
ما در صحرای ترکمن فعالان بی ادعایی را شاهد هستیم که برای احقاق خواسته های قوم خویش از عمر و مال خود بدون هیچگونه چشم داشت مالی و معنوی مایه می گذارند که باید به نشانه ی احترام دست این افراد را بوسید ولیکن در دهه ی گذشته و بالاخص در دو سالی که گذشت با توجه به شرایط موجود،ترکمن صحرا شاهد فعالانی بود که احقاق حق ترکمنها برای آنها شعاری شد تا به منافع شخصی خویش دست پیدا کنند،در مقابل زدو بندهای سیاسی هرگاه رسوای عالم شدند از نام ریشه دار ترکمن استفاده کردند تا پشت آن مخفی شوند و با استفاده از احساسات پاک مردمی نجیب به اهداف خود دست پیدا کنند.
روی سخن صاحب قلم با افرادی است که تعداد آنها شاید به عدد انگشتان دست هم نباشد،افرادی که با استفاده از تریبون هایی چون تشکل های مردمی و برخی رسانه ها سعی در اغفال مردم داشتند و در مواردی نیز موفق شدند اما تناقض گویی های آنان به حدی مشهود و آشکار بود که جای هیچگونه شکی در باطل بودن ادعاهای آنان نماند.
به عنوان مثال در جریان اجماع شهرستان گنبدکاووس هنگامی که گزینه ترکمن روی کار آمد در مقابل اعتراض های کاندیداها به این نکته که چه لایق یا غیر لایق یک ترکمن باید راهی مجلس شود تاکید داشتند و به گواه جمهور فعالان گنبدکاووس فردی نزدیک به جریان اصولگرا به عنوان اصلاح طلب معرفی شد(البته صاحب قلم هیچگونه تضادی با قره جه طیار و احزاب کشور ندارد) حال که یک ترکمن از مرکز استان به دور دوم راه یافته است چرا تیشه به ریشه او زده می شود.
در بحث تصاحب پست های دولتی بعد از روی کار آمدن دولت روحانی این افراد از هیچگونه کوششی برای گزارش نویسی برای برخی مراجع و پرونده سازی برای نیروهای بومی نخبه به بهانه عدم همسویی سیاسی دریغ نکردند.
این افراد برای توجیه اعمال ناشایست خویش از فعالیت برای منافع ترکمنها صحبت می کنند و از عشق خویش به نظام می گویند،حال باید پرسید آیا فقط می توان در کرسی مجلس و پست های دولتی به مردم خدمت کرد؟تا به اکنون چه خدماتی برای ترکمن صحرا و نظام جمهوری اسلامی ایران انجام داده اید؟
این تعداد انگشت شمار دائم الوقت از هزینه هایی که در راه خدمت به ترکمنها داده اند می گویند و صدای آنان به گوش فلک رسیده است.
حال باید پرسید چه هزینه هایی در چه راه هایی داده اید؟برای یادآوری باید گفت چه کسانی در جامعه ترکمن هزینه داده اند.
هزینه را در جامعه ی ترکمن آن مادری تحمل کرد که یکی از فرزندانش آزاده،یکی دیگر جانباز و سی سال از چشم انتظاری پسر مفقودالاثرش سپری می شود و هیچگاه لب به شکایت نگشود.
هزینه را در ترکمن صحرا آن جوانانی دادند که به دلیل وقایع اوایل انقلاب و به خاطر اشتباه برخی عناصر جوانی و عمر آنان بر باد رفت.
هزینه را در صحرای ترکمن جوانانی می دهند که به درد فقر ماه ها از خانواده و دیار خویش دور هستند و در کارگاه های صنعتی شهرهای خارج استان نقص عضو می شوند.
هزینه را کسانیکه ترکمن بودن،عاشق نظام بودن و وابسته به احزاب بودن برای آنان بهانه هایی برای توجیه اعمال ناشایست آنان است نداده اند.
به این فعالان باید گفت:پشت ترکمن بودن خویش پنهان نشوید و به صراحت بگویید وامدار منفعت خود و دوستان و حزب مورد علاقه ی خویش هستید.
هرگاه یک سیاستمدار اشتباهی مرتکب شود چوب آنرا مردم می خورند و هرگاه فعالان یک قوم اقلیت اشتباهی مرتکب شوند درد این اشتباه اشک آن قومیت را سرازیر خواهد کرد.
تخم حقیقت را اگر در تاریک ترین و عمیق ترین گودال ها بیاندازیم روزی جوانه خواهد زد.
