ترکمن سسی - وحید حاج سعیدی - توسعه گردشگری با استفاده از ظرفیت های حوزه های مختلف اقتصادی ، فرهنگی، آموزشی، کشاورزی و ... در جهت ایجاد اشتغال، احیای فرهنگ ها و آداب و سنن بومی و در نهایت حرکت در مسیر توسعه و تحول و رسیدن به قله های توسعه پایدار از راهبردهای اساسی تحول در این دیار است که باید با نگاهی عمیق و کارشناسانه به آن نگریست.
در بین ظرفیت های متعدد گردشگری در حوزه های مختلف، ماهیگیری یکی از رشته های چند بعدی است که علاوه بر اقتصاد، ورزش در بحث سرگرمی و گردشگری نیز دارای قابلیت های متعددی است. در حال حاضر و به صورت کلی ماهیگیری در دریا، رودخانه، سد ها و آبندان ها صورت می گیرد که با توجه به ضرورت برنامه ریزی در جهت حفاظت از گونه های مختلف آبزیان، احیا یا زاد و ولد گونه های مختلف ماهی در فصول زاد و ولد، طبیعتاً ماهیگیری در رودخانه و دریا با محدودیت های خاصی همراه است.
همین امر باعث شده نوع نگاه به مقوله ماهیگیری و امتزاج آن با مقوله گردشگری، دچار چالش های اساسی شود و برنامه ریزی در خصوص این ظرفیت را با دشواری هایی همراه سازد.
اما پرورش و صید ماهی در آبندان ها که عموماً شخصی یا مربوط به یک روستا هستند یک ظرفیت مغفول به ویژه در بحث گردشگری طبیعی و گردشگری شکار محسوب می شوند که ماهیگیری در آنها نیاز به گذراندن مراحل اداری خاصی نیست و تصمیم گیری در خصوص زمان و نحوه بهره برداری از آنها با توجه به فصل ماهی ریزی و وزن آبزیان موجود، توسط مالکان آب بندان صورت می گیرد.
نمونه این دست ماهیگیری در آب بندان یا دریاچه توشن استان گلستان دیده می شود. دریاچه توشن گرگان در واقع یک سد خاکی تاریخی در استان گلستان می باشد که در سالهای دور مردم آن را آب بندان صدا می زدند و با مرور زمان به نام روستای همجوارش تغییر پیدا کرد ، این دریاچه زیبا دارای گونه های مختلفی از آبزیان می باشد و از همین رو هر ساله در این محل جشنواره ماهیگیری شمال کشور برگزار می شود و علاقه مندان زیادی به این روستا جهت ماهیگیری و شرکت در جشنواره سفر می کنند .
چند سال قبل در یکی از آب بندان های روستای زرین گل علی آباد کتول هم جشنواره ماهیگیری در آب بندان روستا برگزار شد که با استقبال ماهیگیران مواجه شد.
در حقیقت با استفاده از ظرفیت آب بندان های موجود در کشور ( که با توجه به شرایط استان ها امکان افزایش آنها فراهم است) می توان علاوه بر چرخاندن چرخ اقتصاد حوزه آبزیان، نیم نگاهی جدی به مقوله گردشگری شکار داشت و افق های نوینی از درآمد پایدار در روستا ها و حاشیه زمین های کشاورزی ترسیم کرد.
با برنامه ریزی و استفاده از ظرفیت وزارت جهاد کشاورزی و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و در کنار استفاده از تجارب کارشناسان این حوزه، می توان با صدور مجوز های حساب شده و برنامه ریزی شده، به تعداد آب بندان های کشور افزود و با لحاظ جمیع شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، علاوه بر استفاده کشاورزی، آبخیز داری، پرورش ماهی، برای علاقه مندان بومی و حتی غیر بومی فرصت جذاب ماهیگیری، فراهم کرد.
در صورت فراهم بودن شرایط و به شرط تامین امنیت و آسیب نرسیدن به طبیعت، برگزاری کمپ فایر ( کمپ خانوادگی شبانه روزی) در اطراف آب بندان ها نیز می تواند به عنوان یک برنامه حاشیه ای اجتماعی در حاشیه گردشگری شکار و ماهیگیری مورد توجه قرار گیرد.
ایجاد رونق اقتصادی در بحث فروش لوازم و ادوات ماهیگیری، تجهیزات ژئوممبران برای ساخت آب بندان، تجهیزات حمل و نقل و تردد آبی، برگزاری جشنواره های ماهیگیری، توسعه اقتصادی منطقه به سبب حضور ماهیگیران داخلی و حتی خارجی، پرورش گونه های مختلف ماهی و جلوگیری از انقراض گونه های در حال انقراض، کمک به حفظ ذخایر دریا ها و رودخانه ها با توجه به امکان راحت و مجاز صیادی در آب بندان ها، کاهش ماهیگیری غیر مجاز در دریا و رودخانه های کشور و ... بخشی از مزایای توسعه ماهیگیری در آب بندان ها محسوب می شوند.
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.