ترکمن سسی - امان محمد خوجملی در گزارشی نوشت: حق کشاورزان است که دولت سوخت کشاورزان را به موقع و به نرخ دولتی تامین نماید. درست نیست که کشاورزانی آب داشته باشند ولی به علت گرانی سوخت شاهد خشک شدن محصولاتشان باشند.
این یادداشت نویس گنبدی در گزارش خود آورده است: کمبود بارندگی و خشکسالی امسال موقعیت کشاورزان دیم کار را در موقعیت بسیار خطرناکی قرار داده است.
اگر تا پایان سال جاری باران نیاید و موقعیت جوی به همین شکل ادامه پیدا کند مزارع گندم و جو و کلزا از بین خواهند رفت و کشاورزان دیم کار به خاک سیاه خواهند نشست. کما اینکه مزارع شمال گنبد بطور کلی از بین رفته و چیز زیادی باقی نمانده است.
کشاورزانی که آب دارند و از چاههای عمیق و رودخانه زمینهایشان را آبیاری می کنند آنان نیز با کمبود سوخت مواجه هستند. با داشتن آب نمی توانند زمینهایشان را آبیاری کنند. آنها معتقدند با گازوئیل لیتری 4000 تومان نمی شود زمین آبیاری کرد.
یکی از کشاورزان که صاحب چاه عمیق است می گوید: ما به هر جا رفتیم دست خالی بر گشتیم و به نامه فرماندار هم جواب نمی دهند)). وقتی به نامه کتبی فرماندار و نماینده عالی دولت در شهر جواب نمی دهند کشاورزان باید به کجا مراجعه بکنند؟ جواب کشاورزان را چه کسی باید بدهد؟ چه کسی باید مشکل کشاورزان را حل کند؟ آیا همه نظاره گر خشک شدن محصول کشاورزان باید باشند؟
گندم و جو و کلزا محصولات استراتژیک محسوب می شوند و هندوانه نیست که در مقابلش بی تفاوت باشیم. یکی از کشاورزان گنبدی می گوید: به تراکتورهای ما هر سه ماه 800 لیتر گازوئیل می دهند ولی به کشاورزان رامیان هر سه ماه 1500 لیتر گازوئیل. این همه تبعیض و تفاوت برای چیست؟ مگر چه تفاوتی بین ما و آنها وجود دارد؟. در شرایط خشکسالی و قحطی نباید برای کشاورزان تسهیلاتی در نظر بگیرند؟
برخی از کشاورزان می گویند: اگر به خواست ما فوری رسیدگی نشود در مقابل فرمانداری گنبد تجمع خواهیم کرد و آنجا را تا رفع مشکل ترک نخواهیم کرد. قهر طبیعت کافی است و بی تفاوتی مسئولان را تحمل نخواهیم کرد.
حق کشاورزان است که دولت سوخت کشاورزان را به موقع و به نرخ دولتی تامین نماید. درست نیست که کشاورزانی آب داشته باشند ولی به علت گرانی سوخت شاهد خشک شدن محصولاتشان باشند. این حداقل کاری است که مسئولان باید فوری انجام دهند.
منبع گزارش: Telegram : id @akhojamli 1401/12/5
دیدگاه‌ها