ترکمن سسی - موسی جرجانی - شعر سبحانیم در ایام گذشته به هنگام خشکسالی و کم آبی برای طلب باران خوانده میشد، با توجه به شرایط کمآبی کنونی، پیام معنوی و اجتماعی عمیقی را به جامعه امروز منتقل میکند.
ترجمه فارسی شعر «سبحانیم» سروده مختومقلی فراغی، شاعر و عارف برجسته ترکمن
با تشدید خشکسالی و بحران آب در کشور، بازخوانی متون ادبی و عرفانی که درخواست باران و رحمت الهی را در قلب خود دارند، اهمیت دوچندانی یافته است.
در این میان، ترجمه شعر «سبحانیم» از مختومقلی فراغی، شاعر و عارف نامدار استان گلستان و کشور، به فارسی، توجه بسیاری از ادیبان و علاقهمندان را به خود جلب کرده است.
این شعر که در گذشته توسط ترکمن ها، به ویژه در دوران خشکسالی، با نیایش جمعی خوانده میشد، سرشار از مضامین توحیدی، توسل، امید و درخواست رحمت از آفریدگار است.
اشعار مختومقلی فراغی همواره آینهای از پند، حکمت، نکات اخلاقی و معنوی بوده و بسیاری از متخصصان و پژوهندگان، او را شاعری فراتر از زمانه خود میدانند.
شعر «سبحانیم» با این بند آغاز میشود:
ای سبحان من
از قادری چون تو، تمنایی دارم
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
غریبم، غمگینم، ناله میکنم
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
در ادامه، شاعر با زبانی آکنده از ادب و عرفان، به ستایش پروردگار و درخواست بارانِ رحمت و نصرت میپردازد:
ای خدای عالم، بریز باران نصرتت را
تو که خالق دو دنیا و یاور مخلوق این دنیا هستی
تو که سبحان زمین، عرش و کرسی آسمان هستی
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
مختومقلی در ابیاتی دیگر، اثرات این باران رحمت را نه تنها در رویش طبیعت، که در آرامش دلها و رفع غمهای جهانیان میداند:
بلبلان شاد شده، عالم رویش گشوده گردد
غمها و نگرانیها دفع گردد
چون روزگاران نوشیروان، جهان در آسایش
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
شاعر در جایجای شعر، بر درماندگی انسان در برابر عظمت پروردگار و نیاز مطلق او به لطف الهی تأکید میکند:
در عالم تقدیر، نگاه به فرمان تقدیر
جهان را بسط گردان، آرزو ها برآورده گردد
درمان دردمندان، از تو برآید
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
من، در فرمان توام، چیزی ندارم
رحیم و رحمان تو ای، کرم از توست
گر کرم تو نباشد، درمانده منم
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
به درگاه تو، همه در تمنا
مناجات کرده، دست بدرگاه تو می گشایند
غم ها و ناراحتی ها رخت بر بسته، ایل در شادی باشند
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
در پایان، مختومقلی با اشاره به عشق الهی به عنوان منشأ قوت و حرکت، این نیایش جمعی را با درخواست رسیدن همگان به مراد و مقصد به پایان میبرد:
مختومقلی گوید، عشقت باعث قوت اراده
عشقت را به کمال رسان، در راه مگذار
همه را به مقصد و مرادش برسان
رحم کن بر ما، باران بباران ای سبحان من
****
این شعر، نه تنها گامی برای معرفی بیشتر گنجینه ادبیات اقوام ایران زمین محسوب میشود، بلکه در شرایط کنونی، میتواند به عنوان دعایی جمعی و متنی تأملبرانگیز، همگان را به درگاه بینیاز فرا خواند.
موسی جرجانی
خبرنگار ارشد و بازنشسته صداوسیما
۱۸ آذر ۱۴۰۴
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی به اشخاص، قومیتها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزههای اسلامی منتشر نمیشود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال میشود.