درویش و تاجر

ترکمن سسی - امان محمد خوجملی - فراوانی دوست حُسنش این است انسان می تواند از هرکدام آنها چیزی بیاموزد و در زندگی از آنها کمک بگیرد و یاری بطلبد.

 یکی از دوستان قدیمی که حدود دو سال پیش فوت کرد داستانی برایم تعریف کرد. جا دارد این داستان را نیز برای خوانندگان یادداشتهایم این [ جا ] بنویسم. در این جا از هر دو طرف نام می برم. این دو تا در عین سادگی و زندگی متفاوت آدم مهمی بودند که در زمان خودشان خوب درک نشده اند.

قبل از انقلاب شخصی بوده بنام عیسی و معروف به عیسی درویش . ایشان شخصی درویش مسلک و دوره گرد بوده و از مردم طلب کمک می کرده و از هر کس هم بیش از دو ریال نمی گرفته است. گویا ایشان با حاجی ولی محمد محمدی معروف به ولمات حاجی کارخانه دار معروف و پدر مرحوم احمد محمدی همیشه مراوده و گفتگو داشته است.

ولمات حاجی با اینکه در آن برهه یک فرد ثروتمند و کارخانه دار و زمیندار و خیر و نیکوکار و فردی متشخص شناخته می شده (ساختمان بیمارستان شهدای گنبد که تقریباً روبروی کارخانه آرد ایشان قرار دارد متعلق به اوست. آنرا با پول شخصی خود ساخته و تحویل دولت وقت داده است. ایشان مدرسه هم زیاد ساخته فکر می کنم مدرسه احمد قلی محمدی در گنبد هم متعلق به ایشان باشد که الان نمی دانم اسمش چیست؟) با عیسی خوش و بش داشته او را به حضور می پذیرفته است.

 عیسی [درویش]  یک روز به او می گوید حاجی می دانی فرق من و تو فقط دو ریال است. اگر من فوت کنم کفن من از متقال خواهد بود و کفن شما از قمیس.(متقال پارچه ارزان قیمت قمیس پارچه گران قیمت)

بعد ولمات حاجی با اینکه یک شخص خیر و نیکوکار شناخته می شده و همیشه دعای خیر دیگران را می گرفته دچار سرطان مری می شود. او یک روز عیسی را دعوت می کند به او می گوید : ببین عیسی ما قبل از اینکه بمیریم در این دنیا مساوی شدیم. من الان از یک پرس غذای چکدیرمه ترکمنی سیر شوم حاضرم این کارخانه را در راه خدا ببخشم. تو فقیری می توانی غذا بخوری ولی من ثروتمندم همه چیز دارم ولی نمی توانم غذا بخورم و دارم از گرسنگی جان می کَنم. الان زندگی تو در عین فقر بهتر از من است خدا را شکر کن.

 این را نوشتم که بدانیم سلامتی چقدر ارزشمند است. یکی از بزرگان گفته است انسان نمی تواند دو چشم خود را با کل دنیا عوض کند. نحوه نگاه به زندگی هم خیلی مهم است. گاهی اوقات به جای تغییر زندگی با تغییر نگاه می توانیم زندگی خوشی را تجربه کنیم و همیشه شاکر نعمتهای خداوند باشیم.

به قلم: امان محمد خوجملی        1402/2/13

نوشتن دیدگاه