ترکمن سسی - فرحان اسماعیلی - ورزش یک نیروی مثبت بزرگ در سطح ملی است که عمیقا به شکل‌گیری هویت ملی کمک می‌کند. همچنین باعث ایجاد وحدت ملی می‌شود و حتی یک مکانیسم مهم برای سیاست خارجی می‌باشد زیرا عرصه منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهد که از طریق آن ممکن است روابط دیپلماتیک دنبال شود.
رقابت‌های ورزشی بین‌المللی مانند المپیک و جام جهانی، ورزشکاران، سران کشورها و دیگر نمایندگان ملی را گرد هم می‌آورد و جمعی را ایجاد می‌کند که به توسعه تفاهم و همکاری کمک می‌کند. بنابراین ورزش یک هسته مهم ملی را حفظ می‌کند که می‌تواند به عنوان کانالی از قدرت نرم عمل کند. از طریق رسانه‌های ورزشی، کشورهای محروم در سراسر جهان برای خود هویت و صدایی ایجاد می‌کنند و به آنها امکان می‌دهد در صحنه بین‌المللی شنیده شوند. برای بسیاری از کشورها، ورزش جزء اصلی هویت ملی است. اغلب، این کشورها به همان اندازه که با سیاست، اقتصاد و جغرافیای شان تعریف می‌شوند، با فعالیت‌های ورزشی‌شان نیزشناخته می‌شوند. ورزش ملی به عنوان یک رشته مشترک عمل می‌کند که در جامعه بافته می‌شود تا شهروندان را به یکدیگر متصل کند. چنین ورزش‌هایی از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. در کانادا، هاکی پادشاه است. نیوزلندی‌ها از راگبی لذت می‌برند، پرطرفدارترین ورزش هند کریکت است و در چین، تنیس روی میز بخش مهمی از بافت ملی است.
درنتیجه، ورزش پایه‌ای است که می‌توان بر آن وحدت ملی بنا کرد، به ویژه در کشورهاییکه شکافی ایجاد شده و مشکلاتی در بخشی از جامعه آن بوجود آمده، می‌تواند یک زمینه مشترک برای شروع آشتی ارائه دهد.بسیاری از کشورها دارای شکاف‌های قومی، زبانی یا منطقه‌ای قوی هستند که می‌تواند منجر به تنش‌ها و حتی خشونت آشکار شود. برای غلبه بر چنین شکاف‌هایی و تحکیم یک دولت مدرن کارآمد، بسیاری از کشورها سیاست‌های به اصطلاح ملت‌سازی را اتخاذ کرده‌اند تا هویت مشترکی را با شهروندانی که خود را بخشی از ملت به‌عنوان یک کل می‌دانند، نه یک گروه خاص، ایجاد کنند. ورزش از منابع اصلی تجربیات مشترک و دارای بار احساسی عظیمی است. از گذشته تا کنون رهبران ملت‌ها سعی کرده‌اند از موفقیت در مسابقات ورزشی مهم برای تقویت هویت ملی استفاده کنند. نخست وزیر سابق پاکستان، یوسف‌رضا گیلانی، در 11 نوامبر 2010، هنگامی که ورزش را "حیاتی برای ارتقای وحدت ملی" خواند، این واقعیت را تشخیص داد.در میان همه ورزش‌ها، فوتبال قطعاً یکی از مهمترین ورزش‌هایی است که با احساسات ملی مرتبط است، همانطور که برگزاری پرشور مسابقات بین‌المللی فوتبال مانند جام جهانی در سراسر جهان نشان دهنده این امر است. در واقع، فوران احساسات میهن پرستانه ناشی از یک پیروزی بزرگ در فوتبال غیرقابل انکار است. همانطور که اریک هابسبام (1990) مورخ بریتانیایی بیان کرده است: "جامعۀخیالی میلیون‌ها به عنوان یک تیم یازده نفره واقعی‌تر به نظر می‌رسد."
نمونه‌های زیادی تنها در دو دهه اخیر وجود دارد که در آن کشورها به‌عنوان عاملی وحدت‌بخش، حول ورزش گرد هم آمده‌اند. برای مثال کشورهای جنوب صحرای آفریقا، خانه بسیاری از بازیکنان با استعداد بین‌المللی فوتبال است که بسیاری از آنها ستاره‌هایبی‌بدیل در بهترین لیگ‌های جهان هستند. مایکل اسین، آساموآ ژیان (غنا)، فردریک کانوته (مالی)، ساموئل اتوئو (کامرون) و امانوئل آدبایور (توگو)، برخی از شناخته شده‌ترین و ماهرترین بازیکنان جهان، همگی اهل این منطقه هستند. با این حال، مسلماً هیچیک از این بازیکنان به اندازه دیدیه دروگبا ساحل عاجی برای کشور خود کار نکرده‌اند.در سال 2005، در حالی که جنگ داخلی در ساحل عاج اوج گرفت، دروگبا تیم ملی فوتبال ساحل عاج را در مسابقات مقدماتی جام جهانی هدایت کرد. در ماه نوامبر، ساحل عاج در صدر گروه مقدماتی خود قرار گرفت و در جام جهانی 2006 نتایج قابل قبولی کسب کرد. پس از بازی، در حالی که هواداران فوتبال عاج در سراسر کشور رقصیدند و جشن گرفتند، دروگبا از طریق یک برنامه تلویزیونی زنده، از هموطنانش خواست که اسلحه خود را به زمین بگذارند و برای صلح تلاش کنند. جناح های متخاصم به درخواست او توجه کردند و یک روند صلح را آغاز کردند که به توافقنامه اواگادوگو در سال 2007 و یک ائتلاف بین گروه‌های مخالف منجر شد. بنابراین تجربیات جمعی مشترک وشوک‌های میهنی، مانند دستاوردهای مهم ورزشی، می‌تواند احساسات وحدت ملی را تقویت کند و حتی بی‌اعتمادی قومی عمیقاً ریشه‌دار را کاهش دهد،درنتیجه پیروزی‌های ملی نه تنها بر نگرش‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه خشونت را نیز کاهش داده و تأثیر ملموسی بر درگیری‌هادارد.
در چند هفته اخیر نیز رسانه‌های معاند تمام تلاش خود را برای تخریب چهره ملی و میهنی تیم فوتبال کشور عزیزمان کردند تا این نیروی وحدت بخش را از بین ببرند چرا که تیم ملی در دنیای بین‌الملل به‌عنوان نماینده یک ملت و روح متحد آن جامعه شناخته می‌شود و در داخل نیز باعث افزایش شور و اشتیاق مهین‌پرستی شده و اختلاف‌ها را از بین می‌برد. یوزهای ایرانی نیز با پیروزی مقتدرانه مقابل تیم ملی ولز دل یک ملت را شاد کرده و تمام طیف‌های فکری را برای شادی و احساس غرور ملی گردهم آوردند.
دیدگاه‌ها