ترکمن سسی : رشید نافعی - عنوان سوالی بالا چکیده ای است مستخرج از شعر بالاست که منسوب به یکی از شاعران تورکمن به نام آغا تکه می باشد.
آغا دیر عایبئ یوق غاریب بولانینگ
بتر دور بار بولئب غاریب اولانینگ
اوزارمی بیترمئ ییغئب آلانینگ
ائرسغال اوجاغیندا پایینگ بولماسا
« در مقطع و انتهای شعر٫ شاعر تلنگری به ذهن خواننده اش میزند و الاهم فالاهمی در باب مراحل و سطح زندگی انسان میکند .میگوید ایرادی مترتب هیچ آدم زنده ای نیست که ندار باشد و با کمبودهایی و نداشته هایی عمرش را زندگانی کند ولی بلافاصله به مسأله ای اشاره میکند که میتواند ایرادی ابدی قلمداد شود و شاعر آن را بدترین نوع مرگ میداند که معادل نوعی مرگ فقیرانه و حقیرانه است.
به عبارتی اگر کسی در دوران زندگیش دارا بوده و از مکنت و ثروت بالایی برخوردار باشد و یا پست و مقامی داشته است ولی با تمام آن امکانات و شرایط٫ نتوانسته باشد سرمایه اجتماعی و جایگاهی شایسته و با مردم بودن را کسب نماید و در آخر عمری از چشم٫ گوش و زبان مردم افتاده باشد ٫ در این صورت شاعر در مورد این افراد میگوید که زنده بودنشان را به مرگی فقیرانه و حقیرانه پاک باخته خواهند بود. چون از نظر شاعر اینگونه افراد به اجاق و خزانه پاک خدایی وصل نبوده اند و هرچه قدر هم تلاش بکنند سهمی از آن خزانه نخواهند برد پس بنابرآن ٫ با چشم باز ٫ با دل و جان از زندگانی شأن سیر راضی نخواهند بود..»
به زعم تفسیر و برداشت نگارنده از این شعر سوال این است آیا کسی که نزدیک هفتاد سال از عمرش را خلاف جهت حرکت عمومی مردم سپری کرده است و به هر وسیله ای و با انواع لطایف و الحیل تنها به انباشت کیسه منافع شخصی و کسب جایگاه و مقامش بوده است و با انواع چرب زبانی میان گوشت و پوست ارتزاق نموده است٫ از نگاه شعر بالا چه نوع مرگی قسمت اینگونه افراد خواهد بود؟ مرگ عزتمندانه یا حقیرانه؟!
خرد یارتان
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.