ترکمن سسی - عبدالصمد مهیمنی - پنجشنبه هشتم دیماه ۱۴۰۱ با تصمیم قبلی ساعت ۱۰ صبح خودم را به ایستگاه راه آهن گرگان رساندم تا سفری نیمروزه به منطقه مرزی اینچه برون داشته و از نزدیک با مردم مهربان و سخت کوش این خطه از استان گلستان رو در رو ارتباط بر قرار و از حال و روزشان با خبر باشم.
اگر چه قیمت بلیط رفت و برگشت این مسیر هشتاد کیلومتری با قطار اتوبوسی پنج هزار تومان، در واقع مفت و مجانی بود اما معطلی و مشخص نبودن صندلی و سرپا ایستادن تا آخر مسیر برای برخی مسافران کار راحتی نبود خصوصا هنگام برگشت که حدود ۱۰۰ نفر از ۴۰۰ مسافر مجبور شدند تا گرگان سرپا باشند.
اکثر مسافران این قطار بانوان اهل گرگان که بیشترشان کارمندان بازنشسته و بخشی دیگر بانوان ترکمن اهل گرگان و روستاهای ترکمن نشین که در دو ایستگاه بین راه به جمع ما ملحق شدند و مقداری کمتری هم آقایان بودند و همگی باتفاق قصد خرید و گردش در بازارچه‌های مرزی را داشتند.
قبل از ساعت ۱۲ ظهر به ایستگاه مرزی اینچه برون رسیدیم هنگام پیاده شدن متصدی قطار اعلام کرد: ۲ ساعت بعد زمان برگشت به گرگان است جا نمانید که هر کسی دیرتر برسد مجبوره تا گرگان سرپا باشه!
فاصله ایستگاه راه‌آهن اینچه تا بازارچه و اداره گمرک مرزی ایران و ترکمنستان حدود هزار و پانصد متر بود، وسیله نقلیه محدود و توان جابجایی این تعداد مسافر در زمان کوتاه میسر نبود، من و تعدادی از آقایان پیاده از مسیر خاکی بسمت بازارچه میانبر زدیم.
سوله‌های متعدد و آلاچیق‌های سنتی زیادی برپا و آماده پذیرایی از گردشگران، حسابی شلوغ پلوغ و برای خانم‌ها جذاب! دقایقی در بازارچه‌ها قدم زدم و سپس در جستجوی تالاب های منطقه و سرکشی به روستای تنگلی و شهر مرزی اینچه که اولویت اولم بود با یک راننده پراید بنام رشید اهل شورحیات آق‌قلا به توافق رسیدم و ساعاتی را در منطقه به گشت و تحقیق و تماشا پرداختم.
از بازارچه تا تالاب آلما گل کمتر از دو هزارمتر و تا آلاگل حدود پانزده کیلومتر راه بود.
تالاب آلما گل با وجود کاهش شدید نزولات آسمانی و ایجاد سدهای متعدد بر سر راهش، هنوز نفس می‌کشد اما آلاگل دریغ از قطره‌ای آب،خشک خشک بود!
لازم به ذکر است که در گذشته بیشترین منابع آبی این دو تالاب از رودخانه اترک تامین می‌شده.
در آلما گل برغم اینکه نیزارهای حاشیه مرداب توسط برخی تخریب کنندگان محیط زیست به آتش کشیده و چهره نازیبایی ایجاد شده بود، اما تعداد زیادی از پرندگان مهاجر و بومی منطقه وسط مرداب دیده می‌شود که هنوز می‌توان به زنده بودن این تالاب امیدوار بود. اما در آلاگل هیچ اثری از پرندگان مهاجر دیده نمی‌شود!
شهر اینچه و منطقه مرزی پل مهمترین مکان ارتباطی استان ما با کشور ترکمنستان و آسیای میانه است، کامیون و تریلی‌هایی زیادی با پلاک گرگان (۵۹) در ترددند که امیدوارم بخشی از منافع این مراودات عاید مردم محروم منطقه گردد.
اهالی شهر اینچه و روستای تنگلی که در سالهای نه‌چندان دور شالی‌کاری و دامپروری در آنجا رواج زیادی داشت بدلیل خشکسالی در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات اقتصادی و چشم امیدشان به درآمد اندک از حضور گردشگرانی است که به این منطقه سفر می‌کنند.
هشتم دیماه ۱۴۰۱ / گرگان- اینچه برون
منبع – کانال فصل تازه
دیدگاه‌ها
این موضوع به سوء مدیریت مدیران ارشد استانی بویژه مدیران غیر بومی در دهه های پیشین برمی گردد. انتظار است مسولین فعلی وزارت نیرو و شرکت آب منطقه ای حق آبه اترک و کشاورزان حاشیه اترک در شمال گلستان را با نگاه ویژه مدنظر داشته باشند.
وقتی از فقر مردم گلستان صحبت می شود و می گویند میانگین درآمد سرانه مردم گلستان نصف میانگین کشوری است بخشی از آن به موضوع آب و کم شدن تولیدات کشاورزی و نبود صنایع تکمیلی کشاورزی بر می گردد. همچنین مسائل و مشکلات زیست محیطی و بسیاری از مشکلات اجتماعی به تبع آن نتیجه چنین شرایطی است.