ترکمن سسی - "ساتاشدیم" عنوان شعری از مختومقلی فراغی است با مفاهیم عمیق عرفانی و الهام بخش که در زیر می خوانید.
سحر وقتی سیران ادیب گزاردیم / عجب منزل گوزل جایه ساتاشدیم
اوغریم بیلمای یولدان یوله آزارقام / خوب مکانه خوب سرایه ساتاشدیم
اوسته سیز ایشلانان کرش سیز قاتیلان / قیمت سیز ساتیلان ال سیز توتیلان
قول دیگمای چکیلان اوق سیز آتیلان / چله سیز قوریلان یایه ساتاشدیم
ینچه دوستلار بیلان سیران ده ایکان / خطردان آزاشدیم کروان ده ایکان
جاندان امید اوزدیم حیرانده ایکان / ییلدوزدان یول آچدیم آیه ساتاشدیم
گونگلیم گیتدی دوستلار ایچان شربنده / اولار یوز صفاده من مونگ حسرتده
آیریلیب نازلی دان قالدیم غربنده / چشمه دان سو ایستاب چایه ساتاشدیم
نه تن ده قوت بارنه ایچده جان بار / بو ایشده نه سود بار بیلمان زیان بار
نه حساب نه کتاب نه بلی سان بار / کیشی بیلماز نه ساوداغه ساتاشدیم
باشه باغلاب دیوانه لیق کمندیم / سگراتدیم یتوشدیم عشقینگ سماندیم
اول شرابه ال اوزاتدیم اماندیم / دوریسین ایچمیشلار لایه ساتاشدیم
مختومقلی دیر لارمنینگ آدیمی / عالم الین چویار گورسه اودیمی
ای یرانلار کیمه دیام دادیمی / باشیم چیقمازنه ساودایه ساتاشدیم
فارسی
چو گشتی میزدم اندر سحرگاه عجب منزلگهی دیدم عجب جا
رهم گم کرده میرفتم به هر راه رسیدم تا سرایی خوب وزیبا
کمانی دیدم آنجا بی کمانگیر بدون بند و اوستا گشته تدبیر
کش آید بی ید و پرتاب بی تیر فروشش بی بها بد همچو کالا
به گردش بوده ام همراه یاران جدا از کاروان ماندم پریشان
امید از جان بریدم مات و حیران ز کوکب ره زدم مه شد هویدا
هوس کردم چو نوشیدند شربت که یارانم به عیش و من به حسرت
جدا از نازنین ماندم به غربت به براه چشمه ام شد رود پیدا
به تن قوت نماند واندرون جان چه سود آید از این کارم چه خسران
نه آمارش بود روشن نه بیلان نداند کس, سرم آید چه سودا
غل دیوانگی بر دوش بستم خرامیدم سمند عشق جستم
می گلگونبیازیدم چو دستم بدیدم درد آن جا مانده تنها
فراغی نا هم و آتش بجانم کران گرما پذیرد جمله
عالم که دادم میرسند ای مردم این دم گرفتار آمدم اندر چه غوغا
ترجمه از: محمد طواق خوشکام
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.