ماراتُن خرگوش و لاک پشت به روایتی دیگر

ماراتُن خرگوش و لاک پشت به روایت اسفندیارقرنجیک
*********************

-روزی خرگوش و لاک پشت بر سر این که کدام سریع‌ترند بحث داشتند و قرار شد برای اثبات آن، در یک مسیرمسابقه بدهند. خرگوش، مدتی به سرعت دوید و دید لاک پشت هنوز نرسیده است.تصمیم گرفت زیر درختی استراحت کند و بعد به مسابقه ادامه دهد. بزودی زیر درخت خوابش برد ولی لاک پشت آمد و از او سبقت گرفت و مسابقه را برد.رگوش بیدار شد و متوجه شد که مسابقه را باخته است.
روح این داستان این است که آهسته و پیوسته رفتن سبب پیروزی در مسابقه می‌شود. این داستانی است که ما با آن بزرگ شده‌ایم و با آن مأنوس شدیم. اما این قصه را به نوعی دیگر تفسیر کردم که خواندن آن خالی از لطف و تأمل و تعمق نخواهد بود.

2-خرگوش از باختن در مسابقه مأیوس شد و به ریشه یابی علّت باخت خود پرداخت و فهمید که مسابقه را فقط به این دلیل باخته است که بیش از حد مطمئن بوده و در طول مسابقه هم، بسیار بی دقت بوده است.اگر خرگوش همه چیز را برای خودش بدیهی فرض نمی‌کرد، لاک پشت مسابقه را از او نمی‌برد. بنابر این با لاک پشت قرار گذاشت که مسابقه دیگری بدهد. لاک پشت هم قبول کرد. این بار خرگوش بدون توقف از شروع تا پایان مسابقه دوید و چند کیلومتر هم بیشتر رفت.
روح این داستان می‌گوید که: سریع و از پا ننشستن بهتر از آهسته و پیوسته رفتن است.
اگر در محل کارخود دو نفر داشته باشید که یکی آهسته کار و اصولی و قابل انعطاف و دیگری سریع و در عین حال متکی به آنچه که انجام می‌دهدباشد، حتماً فرد سریع و متکی به خود بی‌وقفه و سریع‌تر از فرد آهسته کار از نردبان ترقی بالا می‌رود. آهسته کار و پیوسته کار بودن خوب است ولی بهتر است سریع و متکی به خود باشیم.
3-ولی قصه اینجا تمام نمی‌شود. این بار لاک پشت فکری کرد و متوجه شد که با این روش راهی برای شکست دادن خرگوش وجود ندارد. کمی فکر کرد و بعد با خرگوش قرار مسابقه دیگری گذاشت. اما در یک مسیر نسبتا متفاوت.
خرگوش قبول کرد. مسابقه را شروع کردند. خرگوش با حفظ آن سرعت و چالاکی پایدارانه خود، با سرعت بسیار از جا کنده شد تا اینکه به رودخانه عریضی رسید. خط پایان مسابقه دو کیلو متر آن طرف‌تر بود.
خرگوش آنجا نشست و فکری کرد که چه کند. در این ضمن لاک پشت آهسته رسید و داخل رودخانه شد و شناکنان خود را به آن طرف رودخانه رساند و به پیشروی ادامه داد تا این که پیروز مسابقه شد.
روح این داستان به ما می‌گوید که: اول، هسته اصلی توان خود را بشناس و بعد زمین بازی را طوری عوض کن که با آن توان تناسب داشته باشد.
اگر سخن گوی خوبی در محیط کار و زندگی خود باشی مطمئن باش که می‌توانی فرصت‌هایی خلق کنی تا با ارائه آن‌ها، مدیران پایین‌تر را قادر سازی که به شما توجه کنند.
اگر قدرت تجزیه و تحلیل داری، قدری تحقیق کن، گزارش تنظیم کن و به سلسله مراتب بالا بفرست. کار کردن براساس قدرت و توانائیت نه فقط باعث می‌شود که به تو توجه کنند بلکه فرصت‌هایی را برای رشد و ترقی ایجاد می‌کند.
هنوز قصه تمام نشده:
4-این بار خرگوش و لاک پشت تا اندازه‌ای با هم دوست شدند و نشستند و قدری با هم فکر کردند. هر دو متوجه شدند که مسابقه آخر می‌توانست بهتر برگزار شود. بنا بر این تصمیم گرفتند مسابقه آخر را تکرار کنند و این بار به صورت تیمی حرکت کنند. آن‌ها شروع کردند. این بار خرگوش لاک پشت را تا رودخانه بر پشتش حمل کرد و در رودخانه لاک پشت شنا کنان خرگوش را به آن سو رساند.
در آن طرف رودخانه خرگوش دوباره لاک پشت را بر پشتش سوار کرد و با هم به خط پایان رسیدند. هر دو از نتیجه مسابقه خیلی راضی‌تر از قبل به نظر می‌رسیدند.
نتیجه اخلاقی : به طور انفرادی درخشیدن و یا از هسته و توان درونی قوی برخوردار بودن خوبست اما به غیر از این که بطور تیمی کار کنید و توانٍ درونی خود را با توانِ هسته فرد دیگر به پیش ببرید.همیشه موقعیت‌هایی پیش می‌آید که شما کار را درست انجام نمی‌دهید ولی در کار گروهی همکار دیگرتان می تواند کار را به خوبی تمام کند.
توجه داشته باشید که نه خرگوش و نه لاک پشت، پس از شکست دست از تلاش بر نمی‌داشتند. خرگوش تصمیم گرفت سخت‌تر کار کند و پس از هر شکست به میزان تلاشش بیفزاید. لاک پشت استراتژی خود را تغییر داد زیرا او تا آنجا که در توان داشت سخت تر کار می‌کرد و در زندگی وقتی با شکست مواجه می‌شد گاهی اوقات لازم بود سخت‌تر کار کند و بر تلاشش بیفزاید.
خرگوش و لاک پشت درس حیاتی دیگری نیز گرفتند؛ وقتی رقابت علیه رقیب را متوقف کنیم و در عوض به رقابت علیه موقعیت بپردازیم، خیلی بهتر کارها را پیش می بریم.
اسفندیارقرنجیک-گنبدکاووس

نوشتن دیدگاه